τυμπανίτιδα

η, Ν

1. ιατρ. α) ο τυμπανισμός

β) φλεγμονή τού τύμπανου τού αφτιού

2. (κτην.) ανάπτυξη αερίων μέσα στη μεγάλη κοιλία τού στομάχου τών βοειδών και τών προβάτων, οφειλόμενη σε γαστρική δυσπεψία.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. tympanitis (< τύμπανο + κατάλ. -ίτιδα)].